مدح و شهادت امام عسکری علیه‌السلام
ساقـیـا ما همه از بـرکـت جامت مستیم یازده مـرتـبـه از بُـردن نـامت مـسـتـیم آنچه از دست تو جاری ست شرابی ست طهور شکر در سایۀ الـطاف "امـامت" مستیم مـحـو در روشـنـی گـنـبـد زردت مـثـل یاکـریـمـان نـشـسـته سـر بـامت مسـتیم " نَحنُ کَهـفُ لِـمَنِ التَـجَـاَ اِلَـیـنا " گـفـتی عـمری از لذت فـحـوای کلامت مسـتیم به هـمان کـربـبـلایی شـدن مـان سوگـند هم چنان با یکی از پنج عـلامت مستیم می نخورده همه اصحاب تو آقا مستـند می نخورده همه چون "ابن هشامت" مستیم وَ تَـصَدَّق... همه هـستیم "ابوهـاشم" تو سـال ها با کـرم و لطف مـدامت مسـتیم نان تو بـادۀ ما کـاسۀ تو سـاغـر ماست تا سحـر با نمک سـفـرۀ شامت مـسـتیم ساقـیـا مـرحـمـتی پـشت در مـیـکـده‌ایم بـه امـیــدی بـه در خــانـۀ تـو آمــده‌ایـم شیعه از پرچـم تو حـولۀ احـرام گرفت حـرم الله حــریـم حـرمـت نــام گـرفـت قبلۀ قبله تویی کعبه به تو رو زده است حجـرالاسـود از ایـوان طلا وام گرفت خـضر اولاد عـلـی! آب حـیـاتـش دادی هر که از دست کـریمانۀ تو جام گرفت فقه را با نـفـسـت بـار دگـر جـان دادی احتجاجات تو گرد از رخ اسلام گرفت جاثلیق از سر اعجاز تو مشتش رو شد و دعـای تو فـقـط بود به هـنگام گرفت بی‌گمان زیر سر معـجـزۀ چـشم تو بود شیـر درنـده اگـر در قـفـس آرام گرفت اسم و رسمش وسط صحن تو از یادش رفت عاشـقـی که لـقـب زائـر گـمـنام گـرفت غافل از هم و غـم شیعه نشد مهـدی تو از سـجـایـای پـسـندیـده‌ات الهـام گرفت وای از آن دم که نگهبان تو گستاخی کرد وای از آن لحظه که تصمیم به دشنام گرفت وارث ســیــنــۀ آزردۀ زهـــرا نـفـسـت موقـع گـفـتن تـکـبـیـرة الاحـرام گـرفت در مـنـاجـات شـب آخـر خـود افــتـادی پیـش چـشـمان تر هـمـسر خود افـتادی |